بسم الله الرحمن الرحیم

دومین نشست از سلسله نشست های علمی پیرامون نهج البلاغه با حضور سرکارخانم دکتر احمدی از اساتید مرکز پژوهش و مطالعات تخصصی نهج البلاغه، وابسته به مدرسه علمیه حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها در تاریخ دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ برگزار گردید. 

در این نشست علمی ایشان بیان نمودند که پس از شهادت به توحید، شهادت امیرمؤمنان علیه السلام به رسالت پیامبر صلّی الله علیه و آله، رکن دوم ایمان و ادامه آن مقام امامت است. رسالت پیامبر صلّی الله علیه و آله همراه بوده است با دین مشهور که اجزای درونی و بیرونی آن کاملاً روشن و بی ابهام است و علم مأثور که نشانه ها و بشارت آن در کتب پیشین آمده است.
همراه با کتابی که چهار ویژگی دارد:
۱- بهترین مرجع برای زدودن شبهه ها (برای افرادی که ضعف فکری دارند).
۲- رفع شبهات با استدلال و برهان آشکار (برای افرادی که نیاز به استدلال دارند).
۳- هشدار برای گروهی که در موضع ضعف هستند و ممکن است گرفتار شبهات شوند، در حالی که ضعف فکری ندارند.
۴- ترساندن و نهیب زدن بر کسانی که نصیحت پذیر نیستند و گرفتار گناه شده اند.
همچنین در ادامه نشست، ایشان ضمن معرّفی عصر جاهلیت در زمان نزول قرآن، بیان نمودند که در آن زمان:
۱- هیچ اثری از ریسمان نجات بخش دین باقی نمانده بود.
۲- هیچ باور استواری در جامعه نمانده بود.
۳- اختلاف و تشتّت در جامعه، آن هم به صورت زیربنایی رخ می نمود.
۴- رواج فتنه در جامعه به طوری که راه برون رفت از آن ناممکن بود.
۵- هدایت امری ناشناخته و گمنام بود.
۶- گمراهی و کوری فراگیر بود.
۷- خدای رحمان نافرمانی می شد.
۸- شیطان یاری می شد (در مقابل یاری خدا).
۹- ایمان واگذارده و رها شده بود.
۱۰- زیرساخت ها و ستون های ایمان ویران شده بود.
۱۱- تمام شواهد و نشانه های ایمان از بین رفته بود.
۱۲- راه ها و مسیرهای الهی تماماً محو و نابود شده بود (شاهراه ها).
۱۳- شیطان اطاعت می شد (شیطان امر به فحشا و منکر می کند).
۱۴- مردم در مسیرهای شیطانی طی طریق می کردند.
۱۵- در کنار آبشخورهای شیطان قرار می گرفتند.
۱۶- پرچم شیطان را بلند کرده بود (پیروزی شیطان).
۱۷- مردم تمام هویت خود را در فتنه هایی که برای خود ساخته بودند، باختند.
۱۸- از هر سو که می رفتند، راه به جایی نمی بردند.
۱۹- سرگردان و حیران بودند.
۲۰- سردرگمی مردم ناشی از جهالت آنان بود.
۲۱- گرفتار انواع فتنه ها و ابتلائات بودند.
انحراف این مردم در بهترین سرزمین (مکّه) رخ داد. سرزمین مبارک مکّه، بدترین همسایگان را داشت.